Als voorzitter van Stray Animal Foundation Platform ben ik dagelijks bezig met zwerfdieren wereldwijd.
Onze organisatie richt zich voornamelijk op oplossingen in de landen zelf en op mentaliteitsverandering richting de zwerfdieren. Zwerfkatten en zwerfhonden kunnen in sommige gevallen heel goed voor zich zelf zorgen. In veel culturen horen de loslopende honden bij de gemeenschap, zogenaamde community dogs, en scharrelen ze hun kostje bij elkaar in het menselijk afval. Ze hebben daarmee een belangrijke functie als opruimers van viezigheid, een rol die door de gehele gemeenschap erkent wordt.
Het wordt pas ernstig als cultuur en omstandigheden van een land het toestaan dat zwerfdieren verwaarloosd, mishandeld en opgejaagd worden. Zo worden Galgo’s in Spanje volgens oud gebruik opgehangen in een boom wanneer ze ongeschikt zijn geworden voor de jacht. In veel landen worden gevangen zwerfdieren vermoord met strychnine. In sommige Balkanlanden worden de poten van zwerfhonden afgesneden en worden de dieren voor dood achtergelaten. Ook worden er jaarlijks vele zwerfdieren in brand wordt gestoken en doodgeknuppeld. Kortom wanneer zwerfdieren als outcasts van de samenleving worden gezien is hun leven een hel op aarde.
Mentaliteitsverandering is van het grootste belang. Het terugdringen van zwerfdierenpopulaties is daarnaast van even groot belang. Adoptie van dieren naar Nederland of andere westerse landen is ons inziens geen structurele oplossing. Zwerfdier populaties hebben altijd een natuurlijk evenwicht. Er is voedsel en water voor een bepaald aantal dieren. Haal je een dier weg uit een populatie dan blijft simpelweg een ander dier in zijn plaats leven. Onze organisatie heeft er dan ook voor gekozen om haar tijd en geld te besteden aan TNR projecten of projecten die mentaliteitsverandering bewerkstelligen.
Dat wil niet zeggen dat we het fenomeen adoptie en emigratie van zwerfdieren niet begrijpen. Alle vrijwilligers van Stray-AFP hebben dieren uit het buitenland en wij weten als geen ander hoe het is als je een verwaarloosd dier tegenkomt in het buitenland. Toekijken en weglopen is geen optie. Structurele oplossingen zijn duidelijk niet op tijd om iets voor dat ene speciale dier te betekenen. Het dier heeft verzorging, voedsel, water, affectie nodig en wel nu.
Elke buitenlandse reis mondt bij mij uit in het zoeken van een goed huis voor een aantal zwerfhonden. De eerste hond die ik besloot te houden was een rommelig, klitterig, klein, zwart hondje. Ik noemde haar Optimist en ze heeft vervolgens nog 16 jaar met mij doorgebracht.
Mijn eerste officiële emigratie-adoptiehond kwam in december 2011. Een mooie Galgo uit Spanje, genaamd Heidi. Ik adopteerde haar via Galgo Support Holland. Helaas is Heidi op 6 augustus 2013 doodgereden door een witte bus, die veel te hard reed en bovendien niet het respect heeft gehad om te stoppen. Heidi was een geweldige hond, ze kwam onzeker en bang bij mij maar de laatste maanden groeide ze uit tot een blije, vrije hond. Veel te kort heeft Heidi mogen genieten van haar vrije bestaan en ik voel me ook enorm verantwoordelijk voor haar dood.
Haar lege plek op de bank zal binnenkort opgevuld worden door een nieuwe hond. Zaterdag rijdt ik naar Berlijn om een mooie nieuwe hond op te halen. Omdat er weinig geschreven is over het adopteren van een hond op afstand wil ik vanaf haar komst een blog bijhouden. Ik schrijf de blog ook ter ere van Heidi die altijd in mijn hart zal blijven en die ik altijd zal blijven herinneren als mijn eerste adoptie-op-afstand superhond.
Dog Research 