Toen ik 3 jaar geleden besloot om een hond op afstand te adopteren was ik ook benieuwd hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Via Stray-AFP zien we natuurlijk heel veel honden langs komen en krijgen we ook geregeld vragen hoe je het beste een hond kunt uitkiezen en wat een goede stichting is. Nu was ik altijd al gefascineerd door windhonden. Hun bouw vind ik prachtig, hun snelheid geweldig en hun bewegingen zijn uitermate elegant. Mijn keus viel dus al snel op een Galgo uit Spanje.
De Galgo’s in Spanje hebben het moeilijk. Ze worden gefokt voor de jacht en de sport, ze worden met ijzeren hand getraind, maar na drie jaar worden ze gedumpt of bruut vermoord. Het zijn geen honden die eenmaal op straat gedumpt roedels vormen en een redelijk leven tegemoet zien. Op straat verhongeren ze snel of worden het slachtoffer van het verkeer. Soms worden ze gevangen van naar de Spaanse asiel gebracht. Een Spaans asiel heet ook wel dodingsstation en dat is precies wat het is. Dieren die daar gebracht worden worden vaak direct na aankomst gedood.
Een Galgo was voor mij een logische keuze. Zoals ik al aangaf is mijn toen geadopteerde Galgo op 3 augustus j.l. doodgereden. Ze was ineens bang voor een hond in de verte, rende uit het park en stak over naar het huis van mijn moeder. Ik was op bezoek bij mijn moeder en liet haar dus uit op voor haar onbekend terrein. Wat een vreselijke dag en wat een ongelooflijke pech en wat ontzettend stom. Schuldgevoel en onzekerheid hebben ertoe geleid dat ik bij het denken aan een nieuwe adoptiehond niet aan een Galgo durfde te denken.
Hoewel ik in eerste instantie ook niet direct een nieuwe hond wilde adopteren kwam ik toch via internet (90% van mijn contacten zijn mensen die met zwerfhonden werken) een hondje tegen waar mijn dochter en ik direct verliefd op werden. Voordat we het wisten was ‘Monica’ (hoe komt het toch dat al mijn adoptiehonden Duitse namen hebben) gereserveerd en 31 augustus zijn we haar op gaan halen van het vliegveld in Berlijn waar ze helemaal vanuit Dubai naar toe is gevlogen. Inmiddels scharrelt ze hier in huis rond en is het proces van binding begonnen. Vanaf nu zal ik middels dit blog bijhouden hoe het gaat met desertdog Monica en hoe haar integratie in ons Holland verloopt.
Dog Research 