De eerste week zit er op en er is heel veel gebeurd.
Allereerst hebben we Monica opgehaald in Berlijn waar ze vanuit Dubai heen was gevlogen. Een lange reis voor haar met een tussenlanding in München. Toen ze eindelijk aankwam in haar grote bench ging meteen haar kleine staartje kwispelen en hebben we haar bevrijd en wat te eten gegeven. Daarna aan de riem op zoek naar de auto, De enorme bench uit elkaar gehaald maar die paste voor geen meter in de auto. Dus uiteindelijk heb ik besloten die achter te laten. Jammer maar ik wilde vooral dat de reis terug naar huis (zo’n 7 uur rijden) comfortabel zou zijn en dat mijn dochter en Monica niet naast een enorme bench geprerst zouden moeten zitten.
Rond 11 uur ’s avonds arriveerden we in Amsterdam. Ik was best gespannen voor de eerste ontmoeting met Donja en Kaatje, mijn twee eigenwijze chihuahua’s. Hoewel ik bewust kies voor teven is het toch spannend hoe ze op elkaar reageren. Kaatje, de kleinste chihuahua, kan zich nogal dominant (vaak uit angst) opstellen en dit kan heel goed het verkeerde gedrag trickeren. Monica reageerde nogal gespannen op de hondjes en ook de kleintjes waren niet echt enthousiast met hetgeen ik naar huis had genomen.
Het verkennen van het huis door Monica ging totaal anders dan wat Heidi bij haar komst liet zien. Heidi liep naar de bank, sprong erop, rolde zich op en ging liggen slapen. Monica besnuffelde het gehele huis van boven naar beneden en weer terug. Ondertussen had ik Monica nog niet zien plassen of poepen. Het leek mij dus de hoogste tijd om haar uit te laten. Samen met de chihuahua’s hebben we een lange wandeling gemaakt. Monica maakte echter geen aanstalten tot het doen van haar behoefte. Omdat ik doodmoe was van de reis ben ik mijn bed in gerold. Monica ging lief naast mijn bed op de kussens liggen. En zo gingen we onze eerste nacht in.
De volgende dag bleek dat Monica keurig in de kamer van mijn dochter Nina had geplast. Ik besloot haar meteen uit te laten maar hoewel ik meer dan een uur heb gewandeld werd er geen enkele keer geplast of gepoept. Tijdens het eten geven haalde Monica flink uit naar de kleine hondjes. Geen goed plan naar mijn mening dus heb ik Monica flink in haar nekvel gepakt. Wel was het heel duidelijk dat Moon er geen bal van snapte. In de middag naar het bos: geen betere binding dan samen een wandeling maken. Ik laat Moon los en ze kleeft echt aan mijn benen. Allemaal goede signalen waar ik blij mee ben. Wel zie ik dat ze erg bang is voor andere honden en haar gedrag naar de chihuahua’s baart me ook enigszins zorgen. Ik besef dat ik best wel wat werk zal hebben aan deze prinses uit Dubai.
Dog Research 